Kategori:Türk Dili

Parnas, Yunanistan’da esin perilerinin oturduğuna inanılan bir dağın ismidir. Parnasizm, 1860 yılında Fransa’da “Çağdaş Parnas” şiir dergisi etrafında toplanan sanatçılar tarafından çıkarılmış ve yalnız şiirde görüşen bir edebi akımdır. Gauiter’in kurucusu olduğu parnasizm(şiirde gerçekçilik) 19. yüzyılın ikinci yarısında romantizme tepki olarak doğan realizmi benimsemiştir. Fransa’da romantizmin etkisi altında kalan şiirin aşırı duygusallığına ve hayalciliğine tepki […]

Emile Zola’nın kurucusu olarak kabul edildiği natüralizm (ya da doğalcılık), hayatı bilimsel açıdan ele alan, özellikle 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransa’da gelişen edebiyat akımıdır. Emile Zola “Deneysel Roman” adlı eserinde natüralizm ilkelerini açıklar. Taine’nin determinizm, Bernard’ın deneysel uygulama, Darwin’in evrim ve soya çekim düşünceleri natüralizmin doğuşuna zemin hazırlamıştır. Naturalistler, determinizmi (doğa olaylarında aynı nedenler aynı […]

Realizm ya da gerçekçilik, 19. yüzyılın ortalarında Fransa’da romantizme tepki olarak doğan bir edebi akım ve felsefi görüştür. Realizm (Gerçekçilik) Akımının Özellikleri Olağanüstülük, tesadüfi durumlar, hayali unsurlar ve mucize gibi doğa üstü şeyler realizm de bulunmaz. En önemli özelliği gerçekçiliktir buna göre gerçeğe ulaşmanın yolu deney ve gözlemden geçer. Bu sebeple Tolstoy, “Savaş ve Barış” […]

Romantizm ya da Coşumculuk, 1830’da klasisizme tepki olarak Fransa’da ortaya çıkan ve gelişen bir edebi akımdır. Daha sonra buradan bütün Avrupa’ya yayılarak benimsenmiştir. Bu akımın doğuşundaki en büyük etken 1789 Fransız İhtilali’dir. İhtilalin toplumsal, düşünsel ve siyasi anlamda romantizmin üzerinde ciddi etkileri olmuş, zemin hazırlamıştır. İhtilal ile birlikte krallık yıkılmış, Mostesgueu, Voltaire, Rousseau ve Diderot […]

Klasisizm ya da kuralcılık, 17. yüzyılda siyasi alanda bir düzen sağlaması ve toplumsal hayatta kuralların hakim olmaya başlamasıyla birlikte Fransa’da ortaya çıkan edebiyat akımıdır. Akıl, sağduyu ve doğanın esas alındığı klasisizm kaynaklarını eski Latin ve Yunan kaynakları oluşturur. Klasisizmde genellikle mitoloji ve tarih konuları işlenir. Klasisizm, temellerini Rönesans aristokrasisinden alır. Özellikle tiyatro ve deneme türlerinde […]

TDK sözlüğe göre: Şiir edebiyatta, zengin sembollerle, ritimli sözlerle, seslerin uyumlu kullanımıyla ortaya çıkan, hece ve durak bakımından denk ve kendi başına bir bütün olan edebi anlatım biçimi, manzume, nazım, koşuk” anlamına gelir. Bu anlamda şiir bilinen en eski edebiyat türüdür. Tarih boyunca farklı tanımları yapılsada şiirin ritme ve imgeye dayanan, kendine özgü dili ve […]

Hece ölçüsü Türk dilinin doğal ölçüsüdür. İslami Edebiyat (Divan Edebiyatı) öncesinden beri kullanılan milli veznimizdir. Hece ölçüsü Halk Şiirindeki dizelerde kullanılan hecelerin sayı eşitliğine dayanır. İslamiyet’in kabulünden öncesine dayanan hece ölçüsüne halk ozanları “parmak hesabı” da demiştir. Türkçede sözcükler neredeyse tüm heceler eş değerde söylenir(yani hecelere vurgu yoktur). Hecelerde kalınlık, incelik, uzunluk, kısalık farkı gözetilmez. […]

Halk edebiyatı, yazı dili olmayan toplumların kültürlerini aktardığı sözlü birikim olup gelişen toplumlarda yazılı edebiyat ile birlikte günümüzde de varlığını devam ettiren bir edebiyat türüdür. Bu edebiyat türüne halk türküsü, halk öyküsü, söylenceler, atasözleri ve bilmeceler örnek verilebilir. Türk Halk Edebiyatı ise Türklerin İslam’ı kabulünden önce genellikle öğrenim görmemiş köylü, kasabalı veyahut kentliler ile halktan […]

Yukarıdaki fotoğrafta ormanlar kralı benzetmesinde(aslanın ormandaki diğer canlılara oranla gücü göz önünde tutulmuş) aslan, beyaz altın benzetmesiyle pamuk, kara elmas benzetmesi ile kömür ve derya kuzusuyla da balık kastedilmiştir. Dolaylama bir kelime ile anlatılabilecek kavramı birden fazla kelime ile anlatma durumu olup ad aktarmasının bir türüdür. Bu çeşit aktarmalarda genellikle parça söylenil bütün anlatılmaya çalışıldığından […]