Türkçe; Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya’da konuşulan, Türkî diller dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir. Burası da bu dil hakkında bilgileri içerir.
Türkçede dilin heyecana bağlı işlevi, bir kişinin duygusal durumunu, duygularını veya tutumlarını ifade etmek için kullandığı dilin işlevidir. Bu işlev, dilin birçok fonksiyonundan biridir ve dilin kullanımının birçok amacını oluşturur. Heyecana bağlı işlev, dilin bir aracı olarak kullanılmasına dayanır ve dil kullanıcıları arasındaki duygusal iletişimi sağlar. Daha geniş bir ifadeyle, bir kişinin duygusal durumunu, duygularını […]
Türkçede dilin göndergesel işlevi, bir mesajı yada bilgiyi bir başka kişiye aktarmak için kullanılan dilin işlevidir. Bu işlev, dilin temel işlevi olarak kabul edilir ve dilin kullanılmasının en temel amacını oluşturur. Göndergesel işlev, dilin bir aracı olarak kullanılmasına dayanır ve dil kullanıcıları arasındaki iletişimi sağlar. Daha geniş bir ifade ile dilin göndergesel işlevi, bir konu […]
Halk hikâyesi, hikâye türünün en eski örneklerinden olan destanlardan modern hikâyeye geçişi sağlayan anonim hikâyelerdir. Halk hikâyeleri edebiyatımızda 16. asırdan itibaren görülmeye başlamış ve genellikle aşıklar tarafından nazım-nesir karışık bir ifade ile dinleyicilere karşı anlatılmış, nesilden nesle aktarılmıştır. Türk Edebiyatında bu özelliğe sahip olan ilk hikâyeler “Dede Korkut Hikâyeleri”dir. Halk hikâyelerinde genellikle aşk, kahramanlık ve […]
Bir edebiyat terimi olarak destan “tarih öncesi tanrı, tanrıca, yarı tanrı ve kahramanlarla ilgili olağanüstü olayları konu alan şiir, epope” anlamına gelir. Manas, Şehname, İlyada, Kalevala birer destan örneğidir. Destanların kahramanları toplumu yöneten kişiler ya da destana konu olan savaşlarda sivrilen kahramanlardır. Destanlar, geçmiş zamanlarda yaşamış insanların inanışlarını, yaratılış ve varoluş konularındaki düşüncelerini yansıtır. Ayrıca […]
Masallar, genellikle hayali ve fantastik öğelerle dolu, kısa hikayelerdir. Geleneksel olarak çocuklara ve gençlere anlatılır ancak aynı zamanda her yaş grubuna hitap edebilirler. Masallar, eğitici, ahlaki veya eğlendirici mesajlar taşıyabilir. Masallar genellikle gerçek dünyadan farklı yerlerde ve zamanlarda geçer. Masal karakterleri genellikle insanüstü yeteneklere sahiptir; sihirli objeler, büyülü yaratıklar veya olağandışı olaylar sıkça kullanılır. Masallar, […]
Roman, gerçekleşmiş ya da gerçekleşme ihtimali olan olayları ve konuları düzyazı şeklinde işleyen edebi türdür. Bir romanı diğer yazı türlerinden ayıran en önemli özelliği uzun olmasıdır. Romanlarda olaylar gerçeklere uygun bir tarzda ele alınır. Bir sözcük olarak “Roman”, Roma İmparatorluğu sınırları içerisinde yaşayan halkın konuştuğu dile verilen addır. Daha sonra herkesin anlayabilmesi için bu dilde […]
Hikâye ya da öykü, gerçek ya da gerçekleşebilecek olan olayları anlatan düz yazı türüdür, okuyanda heyecan veya zevk uyandırır. Hikayeler çoğunlukla birkaç sayfadan oluşur, hikâyenin kişileri azdır ve bir tek olay anlatmak amacıyla yazılır. Milli Edebiyat kültürümüzün önemli parçalarından olan “Dede Korkut Hikâyeleri”, “Destanlar” ve “Halk Masalları”nı saymazsak, Avrupai tarzda ilk hikâyeler Tanzimat Edebiyatı döneminde […]
Ekspresyonizm ya da dışavurumculuk, birinci dünya savaşının öncesindeki sıkıntılı ve bunalımlı yıllarda Almanya’da ortaya çıkan edebi akımdır. Empresyonizme tepki olarak doğmuş, önce resim alanında ortaya çıkmış daha sonra da edebiyata yansımıştır. Daha çok Alman sinemasında uygulanmıştır. Akımın Savundukları Amaç insanın ruhsal durumunu anlatmaktır. Ekspresyonizm insanın, iç dünyasını ve duygularını en gizli ve çıplak yönleriyle anlatmayı […]
Empresyonizm ya da izlenimcilik, 19. yüzyılda Fransa’da ortaya çıkan özellikle edebiyat ve resim üzerinde etkili olmuş bir akımdır. Bu görüşü savunan sanatçı doğrudan gerçeği değil, kişilerin gördüklerinin kendisinde bıraktığı izlenimi aktarır. Özellikleri 19. yüzyılda ortaya çıkan bu görüş, bütün güzel sanatları etkisi altına almıştır. Bu görüşte gerçekçilik ve nesnellik ikici, kişisel yorum ise birinci plandadır. […]
Sembolizm ya da simgecilik, 19. yüzyılın ikinci yarısında parnasizme tepki olarak doğan bir şiir akımıdır. Parnalistler tarafından yazılan eserlerde insanların duygularına yer verilmezken sembolistler bunun aksine duygusallığa ve insanın iç dünyasına yönelmişlerdir. Bu akımla birlikte artık fizyolojiden psikolojiye; gözlem ve deneyden duygu ve bilinçaltına; nesnellikten öznelliğe doru bir yönelme görülür. Sembolistler, sembollerle dış çevrenin insan […]